نام آوری، تولید، جمعییت و تقسیم منابع

آیا تقسیم یک نان در بین چهار نفر بیشتر سهم می آید یا یک نفر، آیا برای اهل تولیدی چون شحصی نانوا طبخ نان برای جامعه ای با ده نفر جمعییت سود بیشتری دارد یا صد و بیشتر نفر، آیا برای اشخاصی همچون آقایان عیسی و موسی و محممد تعداد بیشتر مخاطب مناسب است یا تعداد کمتر مخاطب، نام آوری در جمعییتی کم ساده تر است یا جمعییتی افزون، قبل تر در خصوص آقای تختی و زلزله ای سخت و تلاش ایشان با گاری در کوچه ها برای جمع آوردن کمک سخن به میان آمده است، البته آن طور شنیده ایم، آیا مناسب است نام آور باشیم و قدرت و توان مالی پُر داشتن یکی گاری برای ارسال یاری به مناطق زلزله زده نداشته باشیم، شاید هم تلاش آقای تختی جا انداختن نوعی طرز فکر بوده است، دست کم در نظر داشتن احتمال آن به نظر مناسب است، در مجموع نشنیده ایم از توان مالی آقای تختی امما شنیده ایم از رد داشتن پیشنهاد مالی برای تبلیغ توسسط ایشان، آیا آقای علی چنین نظر ندارند که هر رشدی(پیشرفتی) صورت می گیرد سرقتی با آن همراه است به نوعی گویا هر شحصی تولیدی به انجام رسانده اس(اند) در جایی دیگر حققی پایمال داشته اس(اند)، با فرض مناسب بودن این نقل قول از آقای علی شاید تاثیرات تصوور حسس مالکییت آن سلسله بر نوع بشر است و اینکه ایشان از تولید یا تفککر آن عاجز بوده اس(اند)، منظور از اشاره به آقای تختی سخن از زندگی برای خویش است، آن نام آوری که سود مالی و فراغ بال نیاورد به گمان بیشتر سر درد و زندان است، کدام سود بیشتری دارد، نام آوری با استفاده از آن در جامعه ای کم جمعییت مثلا هزار نفر یا جوامع ملیونی، احتمال اینکه بتوانیم تنهایی خویش را با شحصی مناسب تقسیم داریم در جوامع کم جمعییت بیشتر است یا جوامعی با جمعییت بیشتر. به گمان هنوز زمین فراخی خویش را به رخ می کشد چه رسد به اقیانوس ها و قطب ها و فضا و سییارات اگر میلی به گشایشی چنان است. در بتا(فلتا، ایران) اگر زبان رسمی دست کم در گمان و اراده ی ما مطرح بود و فارسی بود احتمالاً بررسی تغییرش را مطرح می داشتیم. ۱۶:۵۲ دو شنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۱ دسامبر ۱۲ ۲۰۲۲ در باغستان شهریار.